Canların, Cananların Hayran Kaldığı
Benim Sevgilim...

Özden Allah diyen bir sevgili var,
Şeker, bal damlayan nefis dili var,
Her an Hakk’a giden tam menzili var,
Muhabbeti Hakk’tan gelen Sevgili.

♦

Özünde Allah var, sözünde de Hakk,
Ey nefis! O özden nur almaya bak,
Duru su misâli rızâ için ak,
Kalbimdeki pası silen Sevgili.

♦

Öyle sevgili ki hâli bambaşka,
Hayâline dalan düşüyor aşka,
Aşkınla eriyip kor olsam keşke,
Beni alıp Dost’a salan Sevgili.

♦

Gözler hayran kalır nurlu yüzüne,
Basa basa yürümeli izine,
Hakk’tan gelir şüphe olmaz sözüne,
Hakk ile ağlayıp gülen Sevgili.

♦

Damladan ne olur düşse denize,
Doğru söz kâr etmez ahmak, densize,
Koşun! O sevgili el verir size,
Seven, sevileni bilen Sevgili.

♦

O güzelin bâdesinden içsem ben,
Bahçesinde fidan fidan açsam ben,
Kanatlanıp ardı sıra uçsam ben,
Hakk’ın hücresinde kalan Sevgili.

♦

Bir tohum misâli toprağına düş,
Aşkla sarhoş olup edelim cümbüş,
Dünyanın hayatı soğuk yüzlü düş,
Ene’l-Hak sırrından deren Sevgili.

♦

Sevdan hasretinle yakar kavurur,
Yel alır da göz yaşımı savurur,
Sevgin dağlar gibi gönlümde durur,
Beni ilmik ilmik ören Sevgili.

♦

Ferhat gibi nice dağlar aşmışım,
Diyarlarda dolup dolup taşmışım,
Akıl almaz sevgiliye düşmüşüm,
Hakk katında postu kuran Sevgili.

♦

Bu sevgi sonunda fenaya ersem,
Rabbim lütfeylese canımı versem,
Aşkından içenler oluyor sersem!
Aşk uğruna canı veren Sevgili.

♦

Yâ Rabbi! Kulunu lütfunla güldür,
O Sevgili benden râzı mı? bildir,
Nefsi aşk oduna sokup da öldür,
Gönlümü fırına süren Sevgili.

♦

Benim sevgilimi bilenler bilir,
Ülfet bâdesinler alanlar bilir,
Mekânında karar kılanlar bilir,
Şu putları bir bir kıran Sevgili...

Abdullah Kotan

  Önceki Sonraki