Amel ve ibadetleri ihlâsla yapmak farz olduğu gibi, ihlâsı terketmek de haramdır.
Allah-u Teâlâ Âyet-i kerime’sinde:
“Kim Rabb’ine kavuşmayı arzu ediyorsa güzel bir amel işlesin ve Rabb’ine kullukta hiç ortak koşmasın.” buyuruyor. (Kehf: 110)
Amel ve ibadetlerde ihlâs üzere bulunmak, her işte yalnız Allah rızasını gözetmek, niyetlere O’nun rızasından başka şeyleri karıştırmamak şarttır.
Âyet-i kerime’lerde şöyle buyuruluyor:
“Dini Allah’a has kılarak ihlâs ile kulluk et. Dikkat edin, hâlis din Allah’ındır.” (Zümer: 2-3)
“Allah, kendisinden başkasına ibadet etmemenizi emretmiştir.” (Yusuf: 40)
Cenâb-ı Fahr-i Kâinat -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Hadis-i şerif’lerinde şöyle buyururlar:
“Amel ve ibâdetinizi riyâdan, gösterişten hâlis ediniz. Yoksa Cenâb-ı Hakk kabul buyurmaz.” (Nesâî)
“Dünya için ibâdet eden kimse ahiret rahatlığından ve cennetten mahrum olur.” (Münâvî)
Meğer ki ilâhi affa nâil bulunsun.
Allah-u Teâlâ kendi zâtını bilmek ve doğru yolu bulmak için lütuf ve keremi ile kullarında muvaffakiyet halkeder.
O kime hidayeti nasip ederse, yardım ederse, doğru yolu bulmuş olur. Hakk ile bâtılı, iman ile küfrü, doğru ile eğriyi, hayır ile şerri, güzel ile çirkini ayırır ve hakikate yönelir. Kimi de sapıklığı ile başbaşa bırakırsa, yardım etmezse, doğru yolu bulamaz.
Bunun içindir ki hayatın her safhasında dergâh-ı ulûhiyetten bu yardımı, bu muvaffakiyeti dilemek lâzımdır.
“Bize doğru yolu göster!” (Fâtiha: 6)
“Hiçbir eğriliği bulunmayan yol” mânâsına gelen “Sırât-ı müstakim”; Allah yoludur, İslâm’dır.
Allah-u Teâlâ’ya vâsıl olmak için müşâhade ile neticelenen bir mücâhede yolu bulmak ve o yola ulaşmak demektir.
Bunun için de Allah-u Teâlâ’dan yardım isterken Sırât-ı müstakîm’i göstermesi ve buldurması istenmelidir.
Sırât-ı müstakîm’e muvaffak olan bir kimse; Allah-u Teâlâ’nın kendilerine nimetler ihsan ettiği peygamberlerin, sıddıkların, şehitlerin, sâlihlerin yoluna muvaffak olur...
