• Erkek cenazesini erkekler, kadın cenazesini kadınlar yıkar. Ancak karı-koca arasında bir özellik vardır: Karısı ölünce aralarındaki evlilik bağı kalktığından, kocası ona yabancı gibidir, yıkayamaz. El ve yüzden gayrı yerlerine, diğer erkeklerin bakamadığı gibi o da bakamaz. Kocası ölünce, karısı iddette olup nikâhı devam ettiğinden zaruret halinde kocasını yıkayabilir.
Küçük çocukları karşı cins de yıkayabilir.
• Yıkayıcı eline bir bez sararak önce örtünün altından ölünün iki avret yerini yıkayıp temizler. Suyun temiz olması şarttır.
Sonra abdest aldırmaya geçilir. Önce yüz yıkanır, ağıza ve buruna su verilmez. Çünkü bunu yapmakta güçlük vardır.
Parmağına bir bez sararak sadece dudaklarının içini ve dışlarını, dişlerini, burun deliklerini, göbek çukurunu temizler.
Elleri ve kolları, baş ve ayakları yıkar. Böylece abdest verilmiş olur. Namazın ne olduğunu anlayamayacak yaşta ölen çocuğa abdest verilmesine gerek yoktur.
Cenazenin abdest alma işi tamamlanınca üzerine ılık su dökülür.
Bir kap içinde sabun köpürtülür, sonra kirlerin çıkarılması için bu su ile vücudun kirli yerleri yıkanır, sonra bunun üzerine temiz su dökülür.
Sonra cenaze sol tarafına çevrilir, sağ yanı baştan ayağına doğru sabunlu ılık su dökülerek iki defa yıkanır. Sağ tarafa çevirilerek sol tarafı da böylece yıkanır.
Ardından cenaze hafifçe kaldırılarak karnı yumuşak bir şekilde sıvazlanır ve bir şey çıkarsa su ile yıkanıp giderilir.
Daha sonra bütün ceset üzerine, kâfur ve benzeri güzel koku ilâve edilmiş duru su dökülerek üçüncü defa yıkanır.
Sırtının yıkanması için yüz üstü kaldırılması uygun değildir.
• Erkeğin saçı ve sakalı taranmadan olduğu gibi bırakılır. Ölünün tırnak ve saçları kesilmez. Sünnet olmamışsa sünnet edilmez. Etek tıraşı olmamışsa o da yapılmaz.
• Şişip dağılmak üzere olan bir ölünün üzerine sadece su dökmekle yetinilir; abdest verdirmeye ve üç defa yıkamaya gerek yoktur.
• Cenaze yıkandıktan sonra havlu veya benzeri bir şey ile kurulanır ve kefenlenir. Kefene sarıldıktan sonra ölüden çıkacak bir sıvı veya benzeri şeyler artık yıkanmaz, öylece gömülür.
• Cenazeyi yıkayan kişi bu esnada güzel şeyler görürse, bu gördüklerini açıklaması müstehaptır. Meselâ yüzünün nurlu olması, tebessüm etmesi gibi güzellik alâmetlerinin söylenmesi; ölüye çokça rahmet okunmasına ve gittiği yola rağbet olunmasına vesile olur.
Bununla beraber ölünün bedeninde görülen ayıp ve kusurları örtmeli ve başkalarına söylememelidir.
• Allah yolunda şehit olanlar, yıkanmadan namazları kılınarak kanları ile kanlı elbiseleri ile gömülürler.
Ancak üzerlerindeki elbiselerden şapka, sarık, kuşak, kemer, zırh, pamuklu hırka gibi kefen olmaya yaramayan şeyler ve ayakkabılar çıkarılır. Ayrıca saat, yüzük, para gibi kıymetli eşya da alınır.
Üzerlerinde bulunan elbiselerden sünnete uygun kefenden yani üç kattan fazla olanları varsa soyulur, eksik kalanı olursa tamamlanır.
• Allah yolunda öldürülen şehitlerden, cünüp olan, mecnun olan veya büluğ çağına ermemiş bulunanlarla, öldürücü bir şekilde harp meydanında yaralandığı halde hemen ölmeyip tedavi için başka yere taşındıktan sonra veya konuştuktan, yiyip içtikten sonra, aklı başında olarak üzerinden bir namaz vakti geçmiş bulunan müslümanlar yıkanmadan gömülmezler.
• Şehitlerin elbisesinde necaset bulunduğu takdirde yıkanır, o halde defnedilmesi saygısızlık olur.
