Hadis-i şerif'lerde şöyle buyurulmaktadır:
"Cennet hanımlarının büyükleri dörttür. Meryem, Fâtıma, Hatice ve Âsiye." (Tirmizî)
"Zamanının en hayırlı kadını İmran kızı Meryem, bu zamanın en hayırlı kadını Hatice'dir."
Hazret-i Hatice Vâlidemiz Resulullah Aleyhisselâm'a hanımlarının nesep yönünden en yakın olanıdır. Nesepleri Kusayy'da birleşir.
Resulullah Aleyhisselâm'dan önce İbn'ün-Nebas'ın, ondan önce de Atik bin Âbid'in nikâhında idi. Her ikisi de ölmüşler, genç yaşta dul kalmış, kendisine onlardan büyük bir servet intikal etmişti. Güzelliğinin şöhreti, zenginliğininkinden az değildi. Hâlâ oldukça gençti. Kureyş eşrafından birçok kimseler ona talip olmuşlarsa da, ne kadar çok mal ve mülk vermek istemişlerse de o bunların hiçbirisini kabul etmemiş, Resulullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz'e ise bizzat kendisi talip olmuştu.
Becerikli ve akıllı bir kadın olan Hazret-i Hatice, zamanın okuma yazma bilenlerindendi. Haniflerden olan amca oğlu Varaka ile beraber mukaddes kitabın bazı bölümlerini okumuştu.
Yüksek bir ruha sahipti. Engin ahlâkı yüzünden câhiliyet devrinde de, İslâmiyet devrinde de "Afîfe: Çok iffetli" ve "Tâhire: Çok namuslu, çok temiz" lâkapları ile şöhret bulmuştu. Pâkize bir kadındı.
Peygamberlikten önceki hayatında olduğu gibi, peygamberliğinin sıkıntılı günlerinde de; sevgisiyle, kalbinin rikkatiyle, imanının kuvvetiyle, sadakat ve faziletiyle, akıl ve zekâsıyla Resulullah Aleyhisselâm'ın en yakın desteği ve yardımcısı, vefakâr ve cefakâr bir hayat arkadaşı oldu. Etrafında pervane gibi döndü. Dertlerini paylaştı. Her güçlüğe göğüs gerdi, her sıkıntıya katlandı.
Onu o kadar sevdi ki, ona öyle bağlandı ki; onun irade ve düşüncesi dışında hiçbir dileği kalmadı.
Hazret-i Allah'ın biricik Habib-i Ekrem -sallallahu aleyhi ve sellem-ini ilk tasdik eden, ilk İslâm şerefi ile müşerref olan odur. Nasıl ki Havvâ Vâlidemiz bütün insanların annesi ise, o da İslâm'ın annesidir. Hem müminlerin annesi, hem İslâm'ın annesi.
O ki, İslâm'ın beşiğini salladı. O ki, Nur'un nurudur.
İlk iman eden kadın olması hasebiyle, kendisinden sonra İslâm'a girecek kadınlar için çığır açmış oldu ve bu sebeple de kıyamete kadar imana girenlerin sevabına iştirak etti.
Resulullah Aleyhisselâm da ondan çok memnundu.
"Bana Hatice'nin sevgisi verildi." buyurmuşlardır.
Evlendiklerinde Resulullah Aleyhisselâm yirmi beş, o ise kırk yaşlarında bulunuyordu. On beş yılı peygamberlikten önce, on yılı peygamberlikten sonra olmak üzere birlikte yirmi beş yıl nezih ve mesut bir hayat yaşadılar. O devirde çok evlilik normal bir âdet olduğu ve birçok teklifler aldığı, aralarında da bu kadar yaş farkı olduğu halde, o hayatta iken başkası ile evlenmeyi hiç düşünmemişti.
