EY KARDEŞ!

RAHMAN ve RAHİM olan ALLAH adıyla,
Kelâmına selâm ederim ey kardeş!
Derim; birkaç söz ağız tadıyla,
Saygılarla kucaklarım ey kardeş!

♦

Senelerce evvel aradım, durdum.
Durmadım; koşturdum, amma yoruldum,
Ateşlere düştüm; yandım, kavruldum!
Esti “Sam yelleri” soldum ey kardeş!

♦

İçimde engelli yokuşlar vardı,
Zehir saçan kötü bakışlar vardı,
Hedefi şaşırtan baykuşlar vardı!
Bir müddet A’raf’da kaldım ey kardeş!

♦

Denizi, dağları sevgiyle aştım,
Güzelin uğruna döndüm, dolaştım.
O’na sevdalanıp aşkına düştüm,
Ruhumu deryaya saldım ey kardeş!

♦

Gece-gündüz koştum; aradım, buldum,
Cemâline baktım, feyizle doldum.
Hakikat Bağı’nda kararı kıldım,
Azıcık “Hizaya geldim” ey kardeş!

♦

Nefsi delmek zordur, bilirsin dostum,
Çengelle kaldırıp, duvara astım.
Eriyip “Er olmak” sonunda kastım,
Biraz da “İyi not!” aldım ey kardeş!

♦

Eserdim, coşardım; deli yaşardım!
Bir o yana, bir bu yana koşardım.
Ağlardım, inlerdim; durur, coşardım…
“Hakk yolun yolcusu” oldum ey kardeş!

♦

Nefisten, şeytandan sığındım HAKK’a,
Durmadan çalıştım, güvendim HAKK’a,
Düşe-kalka bildim, dayandım HAKK’a,
“HATEMLER’i” tek yâr bildim ey kardeş!

♦

Ruhumuz, nurumuz HAKK’tan geliyor,
Buna iman eden el hâk biliyor,
Öyle hâldeyim ki herkes gülüyor!
Bir görsen divâne oldum ey kardeş!

♦

Izdıraptan yedim, dertlere doydum!
Çileleri alıp heybeme koydum,
Sefa bitti, dertle nikâhı kıydım!
Bilsen ki yaşarken öldüm ey kardeş!

♦

Derdimin bini bir; pul-para olmuş!
Güller açan kalbim hep yara dolmuş,
Gün geceye dönmüş, kapkara olmuş!
İnan; şu âlemden yıldım ey kardeş!

♦

Muhabbet içime işledi, şükür,
Artık “Erime” de başladı, şükür,
O “DOST” beni dostça haşladı; şükür
Gülmeyi unuttum, daldım ey kardeş!

 Abdullah Kotan

  Önceki Sonraki