SONBAHAR

Sonbahar; yeni başlangıcın habercisidir,
Şu güzelim mevsimlerin tacı, incisidir.

♦

Mavi gökyüzünün ardınca kapılar açılır,
Kar-boranlar, fırtınalar; durmak bilmez saçılır.

♦

Toprak kollarını açıp beyazlara bürünür,
Beyaz gelinliği giyenler başka görünür.

♦

Beyazlarla sarmalanır her şey kefen misali,
Aşk girdabına girip ölümü seven misali.

♦

Gün gelir devran döner, zaman zamanı kovalar,
Renginden sıyrılır dik dağlar, yeşil ovalar.

♦

Her doğumun bir ölümü, her yazın bir güzü var,
Her canlıyı kucaklayan masmavi bir gökyüzü var.

♦

Kuşatır beyazlar; dağı, ovayı, ağacı,
Koyar başının üstüne her şey beyaz tacı!...

♦

Rüzgârın hızı değişir, saatlerin yönü,
Görürsün her şeyin birer birer öldüğünü.

♦

Öyle anlar olur; dünya gönlüme dar gelir,
Karardıkça âlem gönlüme Nurlu Yâr gelir.

♦

İçimi hararet basar, soğuk gecelerde,
Ocakta kor olur meşe, duman bacalarda...

♦

Kimi gönüller yanar kar-boranlı mevsimde,
Bende dert-ızdırap çok, tat kalmadı sesimde.

♦

Mevsimler geçtikçe mutlaka ölüm yaklaşır,
Düz ovalar, dik dağlar sararır, başkalaşır.

♦

ALLAH! Kimi sevindirir, kimini güldürür,
Kimi yeniden doğarken, kimini öldürür.

♦

Hayat; ölen için de başkadır, doğan için de!
Anlamı: ‘Neden de, nasıl da ve de niçin de?’

♦

Her mevsimde bozulmayan yazgı yaşanmakta,
Bedenim üşüyor, kalbim kavrulup yanmakta!

♦

Yapraklar sararır, kızarır, solar, dökülür...
Alem sessizliğe bürünür, her canlı ölür.

♦

Saadetler var mutlu ölümlerin ardında,
Yaşayanlar yeniden doğumların derdinde.

♦

Her SONBAHAR mevsiminde geçmişi özlerim.
Ve gelecek baharları, yazları gözlerim.

Abdullah Kotan 

  Önceki Sonraki