NA’T-I NEBEVÎ
Sultân-ı rüsûl şâh-ı mümeccedsin Efendim!
Bîçarelere devlet-i sermedsin Efendim!
Dîvân-ı ilâhîde ser-âmedsin Efendim!
Menşûr-ı le’amrük’le müeyyedsin Efendim!
Sen Ahmed-ü Mahmûd-u Muhammed’sin Efendim!
Hakk’dan bize Sultân-ı müeyyedsin Efendim!
♦
Hutben okunur minber-i iklim-i bekâda
Hükmün tutulur mahkeme-i rûz-i cezâda
Gülbang-i kudümun çekilir arş-ı Hüdâ’da
Esmâ-i şerif’in anılır arz-u semâda.
Sen Ahmed-ü Mahmûd-u Muhammed’sin Efendim!
Hakk’dan bize Sultân-ı müeyyedsin Efendim!
♦
Ol dem ki nebîlerle velîler kala hayrân
Nefsi deyü dehşetle kopa cümleden efgân
Ye’s ile usâtın ola ahvâli perişân
Düstûr-ı şefâatle senindir yine meydân.
Sen Ahmed-ü Mahmûd-u Muhammed’sin Efendim!
Hakk’dan bize Sultân-ı müeyyedsin Efendim!
♦
Bî-çâredir ümmetlerin isyânına bakma
Dest-i red urup hasret ile dûzâha kakma
Rahm eyle amân âteş-i hicrânına yakma
Ez-cümle kulun Gâlib-i pür-cürmü bırakma.
Sen Ahmed-ü Mahmûd-u Muhammed’sin Efendim!
Hakk’dan bize Sultân-ı müeyyedsin Efendim!
Şeyh Galip
Sen peygamberlerin sultanı, şereflendirilmişlerin şâhısın. Zavallılara, güçsüzlere devamlı devletsin. Allah katında önde gelensin.
Sen Ahmed, Mahmud ve Muhammed’sin, Hakk’tan bize gönderilmiş Sultan’sın Efendim!
Ebedîlik memleketinin kürsüsünde senin hutben okunur, mahşerde senin hükmün tutulur; Allah katında, kudüm eşliğinde senin adın, senin duân okunur, gök ve yerde senin şerefli isimlerin anılır.
Sen Ahmed, Mahmud ve Muhammed’sin, Hakk’tan bize gönderilmiş Sultan’sın Efendim!
O vakitte peygamberler ve veliler sana hayran kalırlar. (Bunlar) “Nefsimiz!” diyerek dehşetle haykırırlar. Ümitsizlik içindeki âsîlerin, günahkârların perişan durumdan kurtulmaları için şefâatinle yine meydan senindir.
Sen Ahmed, Mahmud ve Muhammed’sin, Hakk’tan bize gönderilmiş Sultan’sın Efendim!
Çaresiz ümmetlerin isyanına bakma. İsteklerini geri çevirip cehenneme atma. Günahkâr Galip’i bırakma ve ayrılık ateşiyle yakma. Ona merhamet et.
Sen Ahmed, Mahmud ve Muhammed’sin, Hakk’tan bize gönderilmiş Sultan’sın Efendim!
Önceki Sonraki
